Als je denkt dat je een goede keuze hebt gemaakt… 
Als je 24 jaar bent en je man 30 jaar en je bent net 5 weken ouders van een prachtige dochter, 
dan heb je het niet over “Wat als een van ons komt te overlijden”? Maar als dit ondenkbare toch gebeurd… En dan?
Plotseling kwam Thijs te overlijden en moest ik een uitvaart gaan regelen.
Ik wist zelfs niet of Thijs gecremeerd of begraven wilde worden.

Het leek mij op dat moment voor de hand liggend dat we hem gingen begraven, zodat ik dan naar het kerkhof kon wandelen samen met Maud in de wandelwagen. Ik kan me niet één keer herinneren dat ik het gevoel had als ik er kwam, dat ik bij Thijs was. Zijn aanwezigheid voelde ik daar ook niet. Dat had ik alleen maar thuis, daar was hij bij Maud en mij, daar voelde ik dat heel sterk en kwam er ook geregeld een vlinder op momenten dat ik hem nodig had. Het kerkhof was voor mij de plek waar zijn lichaam lag en wat we bij hielden voor het oog van de mensen, vond ik. Vooral mijn pap kwam er vaak om het graf schoon te maken als ik dat weer eens vroeg.

En dan komt na 20 jaar de dag dat het grafrecht verlengd moet worden voor 10 jaar.
Ik vertelde dit tegen Yvonne Vos en zij zei: ”Je kunt Thijs ook laten opgraven en cremeren”.
Dit klonk voor mij als muziek in mijn oren, dan zou Thijs thuis komen bij Maud en mij. Dit wilde ik!
We hebben thuis een beenderen kistje gemaakt en Maud heeft het beschilderd, hoe mooi dat zij dit alsnog heeft kunnen doen. Ook voor haar verwerking was dit goed. Voor haar voelde dit of ze toch nog afscheid kon nemen van Thijs, want ze heeft hem niet gekend omdat ze nog te klein was.

Precies 20 jaar na de begrafenis op 21 september 2015 werd Thijs opgegraven, samen met Yvonne, mijn ouders, mijn vriend Peter en mijn 3 dochters Maud, Jill en Mirthe. Spannend vonden we het toen we aankwamen, maar hoe speciaal om er bij te mogen zijn. De man die hem ging opgraven was heel betrokken en nam ons mee in het hele proces. Hij ging bij Thijs in het graf staan en heeft alles van Thijs van hoofd tot tenen aan ons laten zien en uitleg gegeven… zo mooi! Thijs droeg ten tijde van begraven een spijkerbroek waarvan er nog complete draden uit de grond kwamen en de sokken waren nog helemaal intact dus de botjes van de voeten zaten er allemaal in. Hoe bizar na 20 jaar!
De handvaten waren van metaal met nog een klein stukje hout eraan, deze hebben we ook één mee genomen samen met een stukje van de grafsteen waar een vlinder op staat.

Als ik dit verhaal soms tegen iemand vertel, zie je mensen bedenkelijk kijken en het klinkt luguber maar niks is minder waar. Wij vonden het fantastisch! We hebben alle resten van Thijs in het kistje gedaan en in de rouwauto geschoven. En hoe mooi is het dat Maud haar pap zelf naar het crematorium mocht rijden, en dus toch nog een soort van afscheid kon nemen maar dan 20 jaar later. Maar het allermooiste was toch dat hij weer thuis kwam. Hier hoort hij, bij ons! Het stukje grafsteen staat samen met een handvat van de kist en zijn as hier thuis. En ondertussen is Maud gaan samenwonen en haar heb ik een vlinder gegeven met as van Thijs erin zodat hij ook bij haar is. 

De cirkel is rond en onze driehoek zal altijd blijven bestaan!

Uitvaartassistente Monique Craenen

"Helaas is het niet meer toegestaan dat nabestaanden aanwezig zijn tijdens de opgravingswerkzaamheden maar is het wel mogelijk om de kist hiervoor zelf te maken en je dierbare met eigen vervoer naar het crematorium te begeleiden".